الموت ارحم من اماني مستحيله


يا غيآبه لي متى ؟ بتْطُـوْل بآقـي يـآ غيآبـه ؟
صرت احس ّ الموت أرحم من أمآني مستحيلـه
إيه أرحم من بعآده وزود شوقي لـه وعذآبـه
إيه أرحم من صـدوده والمسآفـآت الطويلـه
الشروق عيّـا يبيّـن تحجبـه عنّـي السحآبـه
والبدر لا شعّ نوره غآب من طـآري رحيلـه
ولا بايديني أي حيله فرحـي وحزنـي تشآبـه
لآ سليت الهـمّ جتنـي علّـة الغيبـه بديلـه
ولا نسيت الجرح طآري حبّنـا بالليـل جآبـه
واصبحت روحي حزينه دآميـه منّـه وعليلـه
وصدري صآبه من غيآبه ضيق وآهآت وكآبـه
وحآلتي بعده تدنّت واصبحـت حآلـه هزيلـه
وظهري مطعون ٍ وجرحه يـا حبيبـي لا تهآبـه
لا تهآبـه جرّحَتْـهِ سيـوف فرقـآك السليلـه
آآه مشتآق ٍ وشوقي شـوق ٍ وقلبـي شقآبـه
شوق لو يشعربه اَقْسَمْ انِّ دَمْعَـهْ لـي يسيلـه
والله مشتآق لعيونه يـوم ينظـر لـي بغرآبـه
يسآل : ايش فيني ؟ واجآوب ما بايديني أي حيله
صرت مجنون وجنوني ماعتقد شخـص ٍ درآبـه
والسبب حبّك واظني لو يروح بشوق اجي لـه
بسآلك يآ دهر عمري وودّي تعطينـي الاجآبـه
لي متى بتظلّ روحه بِوَصْلهـا ليّـه بخيلـه ؟ ؟
ويله .. ويله من تركني وآقف ٍ ../ وِصَكّ بآبـه
ويله لو يدري بِحُبّـي بيشتريـه بـأيّ وسيلـه
بكتب اشعآري بجنآبه لين مـا تمـوت الكتآبـه
والبشر تصبح بعدهـآ لِمَحْـوَ الأُمْيّـه ذليلـه